Tour de Miedwie inaczej

Sobota, 3 maja 2014 · dodano: 03.05.2014 | Komentarze 4

Dzisiaj wyjechałem dopiero ok. godz. 11:00, po zrobieniu sobotnich porządków domowych. Objeżdżałem Miedwie, ale żeby wykręcić więcej km i nie nudzić się w drodze zaplanowałem trasę, której część jechałem pierwszy raz. Jak się okazało w czasie jazdy ostatni. Droga pomiędzy Barnimiem, a Moskorzynem równie złej jakości jak ta pomiędzy Przemoczem, a Maszewem. Na pewno średnio nadaje się na mój rower. 
Od początku warunki dyktował mocny północno-wschodni wiatr. Przez większość trasy nie przeszkadzał zbytnio. Większym utrapieniem był dziurawy asfalt choć rekompensowały to widoki. Na zdjęciu bajorko gdzieś pomiędzy Żalęcinem, a Moskorzynem. Obowiązkowo na zdjęciu kwitnący rzepak.



Od Moskorzyna do Pyrzyc jazda bardzo przednia. Wiatr dość mocno ułatwiał jazdę. Wyjeżdżając z Mechowa zdziwiłem się, że jest tam dość spora, podwójna hopka. Ostatnio, kiedy jechałem tamtędy w nocy wydawało się, że jest płasko.



Szybko przedarłem się przez Pyrzyce, gdzie nieomal wjechałem w miejscowego Julinho. Biedaczyna szukał niedopałków na chodniku. Kiedy wypatrzył jeden na DDR tak gwałtownie rzucił się na niego, że prawie wjechałem mu kołem w żebra. Za Pyrzycami tempo spadło, choć nie martwiło mnie to zbytnio. W planie miałem nie przekraczać 130 HR, miałem....
Jechało się znośnie. Trzeba było tylko zachować czujność, bo wiatr czasem motał mną na boki. Na szczęście pobocze na "starej" DK3 jest megaszerokie. Przejeżdżając przez Stare Czarnowo miałem nadzieję, że w jednym ze sklepów uda mi się kupić batona "Skrzat" - źródło mocy Strusia. Niestety, wszytkie sklepiki były zamknięte, za to udało mi się cyknąć fotkę "rewitalizowanej" stacji benzynowej. 



Po skręceniu w prawo w kierunku Kołbacza zaczęła się najtrudniesza część jazdy, pod dokuczliwy wiatr. Zwolniłem tempo kontrolując tętno na pulsometrze. Plan zawalił się kiedy jadąc przed Bielkowo spostrzegłem przede mną kogoś na szosówce. Jechał nieśpiesznie, tak, że zbliżałem się do niego dość szybko, dochodząc go na podjeździe za Bielkowem. Był ubrany nietypowo jak na szosowca. Zwykłe buty, pedały z noskami, bluzo-kurtka z kapturem pełniącym w tym przypadku rolę spadochronu hamującego. Do tego bez kasku i okularów. Ot ktoś zaczynający chyba przygodę z szosą. Co chwila zmieniał chwyt nie mogąc zdecydować się jak złapać kierownicę. Kiedy go wyprzedzałem, przywitałem się i pojechałe dalej. Chyba uraziłem jego ego, bo za kilka chwil usłyszałem chrzęst łańcucha i rowerzysta na kanarkowej szosie Felt wyprzedził mnie gnając ponad 30km/h. Z kolei mnie tknęło i ruszyłem w pogoń. Po krótkim pościgu przy prędkości ok. 36km/h mój nowy kolega zaczął tracić rezon. Może myślał, że już mnie odstawił? Spiąłem się i  wyprzedziłem go na wysokości leśnego osiedla w Kobylance gnając ponad 30km/h pod wiatr. Pulsometr wariował, tętno ponad 160. Po skręceniu w Kobylance  na DDR kolegi już nie widziałem, ale pomyślałem, że przecież moglibyśmy pojechać razem dając sobie zmiany. Zwolniłem i poczekałem aż do mnie dojedzie. Niestety, kolega miał chyba mniejsze pojęcie o jeździe szosowej w grupie niż ja. Za nic nie dawał zmian trzymając się za mną. Może gdybym mu powiedział? Ale ja przecież się nie proszę.
Taka sytuacja trwała aż do bramy ośrodka OSiR. W międzyczasie tempo spadło, bo na DDR pojawiło się mnóstwo nieprzewidywalnych rowerzystów, rolkarzy i pieszych. Obrazu chaosu dopełniali kierowcy samochodów, którzy znienacka przejeżdżali przez DDR chcąc wjechać chyba na samą plażę nad Miedwiem. Przed wjazdem do Werandy pan w fordzie całkowice zablokował DDR. Skończyło się na przyjaznym upomnieniu poprzez klepnięcie w klapę bagażnika. Kolega cały czas trzymał się z tyłu, na moim kole. W końcu zmęczony i przegrzany, cały czas jechałem " na długo" w grubej bluzie, zwolniłem mocno. Kolega zrównał się ze mną, zagadał coś o okularach, że źle się bez nich jedzie. Po moim fortelu wysunął się na przód.



Nie trwało to długo, bo przy okazji wyprzedzania dwóch rowerzystek jadących całą szerokością DDR znowu przepuścił mnie do przodu i jechał już tak aż do skrętu w ul. 9 Zaodrzańskiego Pułku Piechoty (łatwiej Garażową). Wymęczył mnie całkowicie , bo za nic nie chciałem odpuścić i zwolnić bo to przecież nie w moim stylu, żeby wymiękać. Nie wiem jaka będzie moja dyspozycja jutro. Mam w planie trochę dłuższą trasę.
A jak kupię w końcu szosówkę to wszytkim pokażę, taki rower to sam jedzie i to szybko ;-)
W czasie jazdy zjadłem dwa batoniki i popiłem to 0,75 litra wody mineralnej.